ΠΕΡΙΣΤΡΕΦΟΜΕΝΕΣ ΠΟΡΤΕΣ
Έχω μιλήσει αρκετές φορές για την έννοια της «περιστρεφόμενης πόρτας» (revolving doors) όταν αναφερόμαστε στην πρόσκαιρη απασχόληση στελεχών από τον ιδιωτικό τομέα σε θέσεις ευθύνης στο δημόσιο τομέα και αντίστροφα. Αυτή η «περιστρεφόμενη πόρτα» δίνει τη δυνατότητα σε ανθρώπους του ιδιωτικού τομέα να δουν πως λειτουργεί το δημόσιο εκ των έσω, να χτίσουν δίκτυα γνωριμιών, να πάρουν τεχνογνωσία την οποία στη συνέχεια κεφαλαιοποιούν στον ιδιωτικό τομέα. Ταυτόχρονα η θητεία τους στο δημόσιο λίγα οφέλη έχει για το τελευταίο αφού οι ίδιοι δεν ενδιαφέρονται να βελτιώσουν τη λειτουργία του, αλλά πρωτίστως να ενισχύσουν το ανθρώπινο κεφάλαιό τους ή πιο κυνικά το βιογραφικό τους.
Η κυβέρνηση της ΝΔ κατάφερε να πρωτοτυπήσει και σε αυτόν τον τομέα. Ο πρώην Γενικός Γραμματέας Ανώτατης Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας Οδυσσέας – Ιωάννης Ζώρας, που ήταν αρμόδιος και για το νόμο που επέτρεψε τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, πριν από λίγες μέρες ανακοινώθηκε ότι είναι Πρύτανης σε ένα από αυτά που μόλις ιδρύθηκαν. Και μπορεί ο κ. Ζώρας να προέρχεται από το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό που συνέβη είναι ότι λίγο-πολύ δημιούργησε τη θέση την οποία μετέπειτα κατέλαβε.
Με λίγα λόγια πήρε (αυτός και η κυβέρνηση) μια βαριοπούλα και άνοιξε μια καινούρια «περιστρεφόμενη πόρτα» εκεί που δεν υπήρχε καμία. Με αυτό τον τρόπο συνεχίζεται η απαξίωση της ίδιας της πολιτικής.
ΣΤΑΡΑΤΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ
Παρακολουθώ τη συζήτηση στο BBC ανάμεσα σε ένα δεξιό Δημοκράτη και ένα δεξιό Ρεπουμπλικανό (έτσι αντιλαμβάνεται το BBC την υποχρέωσή του για ισορροπία στην παρουσίαση των απόψεων) για την κίνηση των Ρεπουμπλικανών στο Τέξας να αλλάξουν τις εκλογικές περιφέρειες για να κερδίσουν πιο πολλές έδρες στις επερχόμενες εκλογές (midterm elections) για το κογκρέσο το Νοέμβριο του 2026. Αποτελεί μια τακτική (με το όνομα gerrymandering) με μακριά ιστορία από το δέκατο ένατο αιώνα, και όχι μόνο στις ΗΠΑ – μαεστρία σε αυτή την τακτική είχαν και οι Διαμαρτυρόμενοι στη Β. Ιρλανδία κατά των Καθολικών.
Ο αντιπρόσωπος των Δημοκρατικών προέβαλε διάφορα επιχειρήματα για το άδικο του εγχειρήματος. Από την άλλη ο Ρεπουμπλικάνος δεν ασχολήθηκε καθόλου με τα επιχειρήματα και είπε ευθέως ότι η 1) η πολιτική είναι θέμα ισχύος, 2) εμείς κερδίσαμε τις πρόσφατες εκλογές στο Τέξας, άρα 3) έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε τις περιφέρειες για να ενισχύσουμε τη θέση μας.
Όλο και περισσότερο η Δεξιά και η Ακροδεξιά δεν αισθάνονται την ανάγκη ούτε να κρατάνε τα προσχήματα. Η πιο ακραία περίπτωση είναι οι υπουργοί και άλλοι αξιωματούχοι του Benjamin Netanyahu (Smotrich, Ben-Gvir, Gallant κλπ), όπου με μεγάλη ακρίβεια αναπτύσσουν δημόσια τους στρατιωτικούς σκοπούς των «επεμβάσεων» στη Γάζα. Μιλάνε με «σταράτες» κουβέντες για την κατοχή και την προσάρτηση της Γάζας στο Ισραήλ, για την εθνοκάθαρση, για το γεγονός ότι και παιδιά αναγκαστικά θα πεθάνουν (χωρίς το «δυστυχώς») κλπ. Οι όμηροι δεν αποτελούν προτεραιότητα. Δηλαδή δεν κρύβουν τους σκοπούς τους. Το BBC, βέβαια, συστηματικά το κάνει. Και για την κυβέρνηση της ΝΔ δεν υπάρχουν αυτές οι δηλώσεις. Γιατί αν τις αναγνώριζαν τότε οι κυρώσεις κατά του Ισραήλ και η αναγνώριση του Παλαιστινιακού Κράτους θα ήταν μονόδρομος.
Οι σταράτες κουβέντες, δηλαδή η αναίρεση της υποχρέωσης να δικαιολογήσει κανείς τη θέση του, σημαίνει ότι όλο και πιο πολύ υπερισχύει το δίκιο του ισχυρού. Αποτελεί μια ακόμα ένδειξη ότι μπαίνουμε σε πολύ επικίνδυνα νερά.